Kutlu dogum hakkinda

Misafir

Değerli müminler, 20 Nisan 571 tarihine rastlayan Rebiu’l-evvel ayının 12′nci günü Pazartesi gecesi Peygamberimiz Efendimiz dünyayı şereflendirmişlerdir. 14 asır evvel böyle bir gecenin sabahında güneş ufuktan doğmadan insanlığın hayat ufkunda ilâhi bir nur doğmuş oluyordu. Şair ne güzel söylemiş:”Envar ile kâinat doldu,
İşte bu gece sabah oldu.”Bu gecenin sabahında Hz. İbrahim ile oğlu Hz. İsmail’in duaları ve İsa aleyhi’selamın müjdesi gerçekleşmiş oluyordu. Kur’an-ı Kerim’de hikaye edildiğine göre Hz. İbrahim ile oğlu Hz. İsmail Kâbe’yi inşa ederlerken şöyle, dua etmişlerdi:“Bir zamanlar İbrahim, İsmail ile beraber Beytullah’ın temellerini yükseltiyor (ve şöyle dua ediyorlardı Kutlu dogum hakkinda Icon_smile

:
Ey Rabbimiz, bizden bunu kabul buyur, sen işitensin bilensin.
Ey Rabbimiz, bizi sana boyun eğenlerden kıl, soyumuzdan da sana itaat eden bir ümmet çıkar, bize ibadet usullerimizi göster, tövbemizi kabul et; zira tövbeleri çokça kabul eden ancak sensin.
Ey Rabbimiz, onlara, içlerinden senin ayetlerini kendilerine okuyacak, onlara kitap ve hikmeti öğretecek, onları temizleyecek bir peygember gönder. Çünkü üstün gelen, herşeyi yerli yerince yapan yalnız sensin.”Hz. İsa da şu müjdeyi vermişti:“Ey İsrail oğulları, ben size Allah’ın elçisiyim, benden önce gelen Tevratı doğrulayıcı ve benden sonra gelecek Ahmet adında bir peygamberi de müjdeleyici olarak geldim, demişti,”Bir gün Ashab-ı Kiram peygamberimizin hayatının ilk günlerini anlatmasını rica etmişler, o da şu sözleri söylemişti:
“Ben, atam Hz. İbrahimin duası, kardeşim Hz. İsa’nın müjdesi, annem Amine’nin rüyasıyım. Annem bana hamile olduğu sırada bir rüya görmüştü: İçinden bir nur çıkmış ve bu nur Suriye’deki sarayları aydınlatmıştı:”Evet, işte bu gecenin sabahında Hz. İbrahim’in duasına ve Hz. İsa’nın müjdesine mazhar olan bu son Peygamber, bir güneş gibi doğdu.Değerli müminler, bu gecenin sabahı gerçekten feyizli bir sabahtı. İnsanlık için yepyeni bir gün doğmuş aydınlık bir devir açılmıştı. Hz. Adem’le başlayan tevhid inancı yeniden canlanmış, cehalet ve sapık inançlarla kararan ruhlar, bu doğuşla aydınlığa kavuşmuştu.
Bir fazilet güneşi ve hidayet meş’alesi olan peygamberimizin doğumu, Allah’ın bütün insanlara en büyük nimetlerinden birisidir. Bu husus Kur’an-ı Kerim’de şöyle ifade buyurulmaktadır:“And olsun ki Allah, müminlere ayetlerini okuyan, onları kötülüklerden temizleyen, onlara kitap ve hikmeti öğreten bir peygamber göndermekle büyük bir lütufta bulunmuştur. Halbuki onlar önceleri apaçık bir sapıklıkta idiler.”Ayet-i Kerime’de ifade buyurulduğu üzere, gerçekten insanlar peygamberimizden önce her türlü değer ölçülerini yitirmiş, yollarını şaşırmışlardı. Küfür ve zulüm, gönülleri karartmış, Allah’a giden yoldan uzaklaştırmıştı. Hayır ve fazilet namına hiçbir şey kalmamıştı. Sosyal hayat bozulmuş ahlak bağları tamamen çözülmüştü. Hak, kuvvete boyun eğmiş, merhamet ve şefkat kalplerden silinmişti. Kadın esir muamelesi görmüş, bir eşya gibi alınıp satılmıştı. Kız çocukları acımasızca diri diri toprağa gömülmüştü. Evet, bunları kim söylüyor? Bunları bu toplumun içinde yaşayan insanlar söylüyor. Nitekim Mekke’de gördükleri zulüm ve işkence yüzünden Habeşistan’a göç etmek zorunda kalan ilk müslümanlar Habeş kralına, hicrete mecbur olduklarının sebeblerini anlatırken, bakınız neler söylüyorlar :
“Ey hükümdar, biz cehalet içinde yaşayan bir millet idik, putlara tapıyor, laşe yiyorduk. Fuhuş yapıyorduk. Akraba ile münasabeti kesiyor, komşularımıza kötülük yapıyorduk. Kuvvetli olanımız zayıf olanı eziyordu. Biz toplum olarak bu halde yaşarken Allah Teâlâ bize acıdı, lütfederek içimizden birini peygamber gönderdi. Soyu, iffeti ve dürüstlüğü hepimizce bilinen birisi. O bizi yalnız Allah’a ibadet etmeye çağırdı. Atalarımızın tapınageldikleri ağaç ve taş parçalarını terketmemizi söyledi. Bize doğru söylemeyi, emanete ve akrabalık bağlarına riayat etmeyi, komşularla güzel geçinmeyi; kan dökmekten ve haram olan şeylerden sakınmayı öğütledi. Bizi fuhuştan, yalandan, yetim malı yemekten, namuslu kadınlara iffetsizlik iftirasında bulunmaktan uzak durmayı emretti. Allah’a ibadet edip O’na hiçbir süretle ortak koşmamayı emretti. Namaz kılmaya, sadaka vermeye ve iyilik yapmaya bizi çağırdı. Biz de ona inandık, getirdiği dini kabul ettik. Onun haram dediğini haram bildik, helâl dediğini helâl tanıdık. Bundan dolayı içinde yaşadığımız, her yönü ile kokuşmuş toplum bize düşman kesildi, eziyet ve işkence yapmaya başladı. Bu sebeple biz de hicret ederek ülkenize geldik.”
İşte bu sözler o toplumda yaşamış olan insanların sözleridir. Demek ki o toplum içine düştüğü bu bunalımdan büyük ölçüde rahatsızlanmış, beklediği kutarıcıyı bulunca ona sımsıkı sarılmıştı. Onun getirdiği esasları benimsemiş ve onları hayata geçirmek için hicret etmeyi ve hiç tanımadığı bir ülkeye gitmeyi göze almıştı.Değerli kardeşlerim, Peygamberimiz az önce de söylediğimiz gibi 571 yılı Nisan’ın 20’sine rastlayan Rebiu’l-evvel ayının 12′nci Pazartesi gecesi tan yeri ağarırken Mekke’de dünyaya geldi. Babası Abdullah, annesi Amine’dir. Babası Abdullah onun doğumundan iki ay kadar önce ölmüş bu mutlu güne erişememişti. Dedesi Abdülmüttalip torununa Muhammet adını vermişti. Ataları arasında böyle bir ad yoktu. Bunu duyanlar Abdülmüttalip’e bu adı niçin koyduğunu sordular. Abdülmüttalip şu cevabı verdi:
“Umarım ki, onu gökte Hak, yerde halk övecektir.”Tarihçiler, peygamberimizin doğduğu gece dünyada olağanüstü bazı olayların meydana geldiğini naklederler. O gece İran’da hükümdar Kisra’nın sarayından 14 sütun yıkılmış, Sava gölü kurumuş, bin yıldan beri yanan Mecûsilerin ateşi sönmüştü. Bu olaylar ilerde İran saltanatının yıkılacağına, Bizans İmparatorluğu’nun çökeceğine ve putperestliğin ortadan kalkacağına işaret idi ve öyle de oldu.Peygamberimizin hem çocukluğu ve hem de gençliği hiç kimsede görülmeyen bir güzellik içerisinde geçti. Herkes ona “Güvenilir Muhammed” diyordu.Nihayet 40 yaşına geldi; içerisinde bulunduğu toplumdan çok rahatsızdı. Bu toplumu içerisine düştüğü bunalımdan kurtarmak için ne yapılmalıydı ? Hep bunu düşünüyordu. Allah’a ibadet etmek için de zaman zaman Mekke yakınında bulunan Hira dağındaki mağaraya çekiliyor, günlerce burada kalıyordu. 610 yılının ramazan ayında sözünü ettiğimiz mağarada bulunduğu sırada kendisine Cebrail adındaki melek geldi. Peygamberimiz o anı şöyle anlattı:
“Melek bana:
- Oku, dedi. Ben :
- Okuma bilmem, dedim. Bunun üzerine melek beni alıp gücüm tükeninceye kadar sıkıştırdı. Sonra beni bırakıp yine:
- Oku, dedi. Ben de ona:
Okuma bilmem, dedim. Yine beni alıp ikinci defa takatım kesilinceye kadar sıkıştırdı. Sonra beni bırakıp:
- Oku, dedi. Ben:
Okuma bilmem, dedim. Nihayet beni yine alıp üçüncü defa sıkıştırdı sonra beni bırakıp :
“Yaratan Rabbinin adıyla oku. O, insanı Alak’tan yarattı. Oku, Rabbin sonsuz kerem sahibidir. Kalemle yazmayı öğreten O’dur. İnsana bilmediğini O öğretti.” Cebrail aleyhi’s-selam bu ilk ayetleri tebliğ etmiş ve peygamber olarak görevlendirilmiş olduğunu da kendisine müjdelemişti.
Peygamberimiz korkudan titreyerek eve döndü ve eşi Hz. Hatice’ye:
Beni sarıp örtünüz, beni sarıp örtünüz, dedi Hz. Hatice de onu örttü. Bir süre sonra peygamberimiz olup bitenleri Hz. Hatice’ye anlattı ve:
- Kendimden korktum, dedi Hz. Hatice
- Öyle deme, Allah’a yemin ederim ki, Allah Teala hiçbir vakit seni utandırmaz. Çünkü sen akrabalık bağlarına hürmet ediyor, borçluların borcunu ödüyor, yoksullara yardım ediyorsun. Misafirlere ikramda bulunuyor, doğruları destekliyorsun, dedi
İşte böylece peygamberimize peygamber olduğu Cebrail adındaki melek tarafından tebliğ edilmiş ve ilk ayetler de vahyedilmiş oldu.Değerli kardeşlerim, Hz. Muhammed son peygamberdir. Allah Teâlâ Hz. Adem’den itibaren kesin sayılarını ancak kendisinin bildiği pek çok peygamber göndermiştir. Peygamberimiz bunların sonuncusudur. Kur’an-ı Kerim’de şöyle buyurulmuştur.
“Muhammed, içinizden herhangi birinizin babası değil, o, Allah’ın elçisi ve peygamberlerin sonuncusudur. Allah her şeyi bilendir.”Peygamberimiz de şöyle buyurmuştur:
“Benimle peygamberlerin benzeri, şu bir kimsenin benzeri gibidir ki, o kişi bir ev yaptırmış, binayı tamamlayıp süslemiş de yalnız bir tuğlası eksik kalmış. Bu durumda halk binaya girip gezmeye başlarlar ve eksik yeri görüp hayret ederek: “Şu bir tuğlanın yeri boş bırakılmış olmasaydı” derler. İşte ben o tuğlayım, ben peygamberlerin sonuncusuyum.”Peygamberimiz önceki peygamberler gibi bir milletin değil, tüm insanlığın peygamberidir. Diğer peygamberlerden farklı yönlerinden birisi budur. Nitekim Kur’an-ı Kerim’de:
“Ey Muhammed, biz seni bütün insanlara ancak müjdeci ve uyarıcı olarak göndermişizdir. Fakat insanların çoğu bunu bilmezler.”Peygamberimiz yalnız insanlara değil, alemlere rahmet olarak gönderilmiştir. Nitekim Kur’an-ı Kerim’de şöyle buyurulmuştur:“Ey Muhammed, biz seni ancak alemlere rahmet olarak gönderdik.”[size=12]Evet, peygamberimiz sadece insanlar için değil, alemler için bir rahmettir. Peygamberimiz bütün insanlara hatta canlılara şefkat ve merhamet gösterir, bu konuda insanlar arasında ayırım yapmazdı. Müslüman olsun, olmasın kadın erkek, büyük küçük, zengin fakir, köle efendi herkese merhamet ederdi.
Bir savaş esnasında bir kaç çocuk çarpışan iki taraf arasında kalmış ve ölmüşlerdi. Peygamberimiz bundan haberdar olduğu zaman büyük üzüntü duymuştu. Askerler peygamberimizin üzüldüğünü görünce:
- Ey Allah’ın Resûlü, neden bu kadar üzülüyorsunuz, bunlar nihayet müşrik çocukları değil mi? dediler. Peygamberimiz:

Misafir

Bu çocuklar müşrik çocukları da olsa bunlar insandır. Bugün sizin en hayırlı olanlarınız müşrik çocukları değil mi idi? Dikkat ediniz, kesinlikle çocuk öldürmeyiniz. Her can Allah’ın fıtratına göre yaratılmıştır.buyurdu.Adamın biri peygamberimize başvurarak bir düşmanı için lanet etmesini istemişti. Peygamberimiz “Ben lanet okumak için değil, fakat aleme rahmet olmak için gönderildim.” buyurdu.”Herkese şefkat ve merhamet gösteren peygamberimizin inananlara özel bir şefkati vardı. Elbette öyle olmalı idi. Çünkü inananlar, onun getirdiği dini benimsemiş, malları ve canları ile o dinin yayılması için büyük fedakarlıklar göstermişlerdi. Bu konuda şöyle buyuruluyor:“And olsun, size kendinizden öyle bir peygamber gelmiştir ki, sizin sıkıntıya uğramanız ona çok ağır gelir. O size çok düşkün, müminlere karşı çok şefkatlidir, merhametlidir.”Değerli müminler, peygamberimiz anılırken akla ilk gelen, onun, Kur’an-ı Kerim’le övülmüş olan yüksek ahlakıdır. Onu Allah Teâlâ terbiye ettiği için bir insanda bulunması düşünülebilen güzel huy ve davranışların daha mükemmeli onda toplanmıştı. Ahlâkının güzelliğine ve her yönü ile güvenilir olduğuna düşmanları bile hayrandı. Daha gençliğinde halk arasında “el-Emin-güvenilir” kimse olarak tanınmış olduğunu az önce söylemiştik. Şu olay bunun çarpıcı bir örneğidir:Kâbe kureyş tarafından yenileniyordu. Her kabile kendisine düşen bölümü yapmış, sıra “Hacer-i Esved”in yerine konmasına gelmişti. Kureyşten her kabile “Hecer-i Esved” i yerine koyma şerefini kazanmak için, o hizmeti yapmak istiyordu. Bu yüzden kabileler arasında tartışma çıktı. Her kabile “Hacer-i Esved”i yerine koyma şerefinin kendisine ait olduğunu iddia ediyordu. Hele Abdüddar oğulları çok ileri gidip bir çanak dolusu kan getirdiler. Ellerini bu kana bulaştırıp: “Kanımız dökülmedikçe kimse önümüze geçemez” diye yemin ettiler. Bu tartışma dört beş gün devam etti. Nerde ise kabileler arasında savaş çıkacaktı ki, kureyşin en yaşlısı olan Ebu Umeyye Beni Muğire kureyşin ileri gelenlerini mescide topladı. Konuyu tekrar tartıştılar ve şu karara vardılar: Belirledikleri vakitte mescidin safa tarafındaki kapısından önce kim içeriye girerse o, hakem olacaktı. Belirlenen vakitte evvela bu kapıdan peygamberimiz içeri girdi. Bunun üzerine kureyş ileri gelenleri hep bir ağızdan: “İşte bu giren zat, emindir, bunun hakemliğine razıyız. Bu güvenilir zat, Muhammettir” dediler. Peygamberimiz bunların yanına gelince, kendisini hakem tayin ettiklerini ve bunu kabul etmesini rica ettiler. Peygamberimiz onları dinledikten sonra hakemliği kabul etti ve: “Bana bir yaygı getirin” buyurdu. Getirilen bu yaygının içine kendi eliyle “Hacer-i Esved-i” koydu. Sonra kabile başkanlarının bu yaygının birer ucundan tutup birlikte kaldırmalarını söyledi. Böyle yaptılar, her kabile yaygının bir ucundan tutarak “Hacer-i Esved”i konacağı yere kadar kaldırdılar, peygamberimiz de onu yerine koydu. Böylece her kabile “Hacer-i Esved”i yerine koyma şerefinden payını aldı ve tartışma da böylece bitmiş oldu.Bu olayda önemli olan şudur: Peygamberimizin küçük yaştan beri kimseyi incitmeyip o yaşa gelinceye kadar fazilete aykırı hiçbir hal hareketi görülmediği için peygamber olarak gönderilmeden önce de kureyş arasında “güvenilir” ünvanı ile tanınmış olmasıdır.İslâmiyet’in kısa zamanda ve hızla yayılmış olması şüphe yok ki onu tebliğ eden peygamberin yüksek ahlakı ile ilgilidir. İnsanlar onun dürüstlüğüne ve güvenilir olduğuna inanmasalardı onun etrafında toplanırlar mıydı? Nitekim Kur’an-ı Kerim’de bu husus şöyle ifade edilmiştir:“Ey Muhammet, Allah’ın rahmetinden dolayı sen onlara karşı yumuşak davrandın. Eğer kaba ve katı kalpli olsaydın, şüphesiz etrafından dağılır giderlerdi. Onları affet, onlara bağış dile, iş hakkında onlara danış, fakat karar verdin mi Allah’a güven. Doğrusu Allah kendisine güvenenleri sever.”Peygamberimizin, yaşadığı hayat ile telkin ettiği esaslar arasında tam bir ahenk mevcut idi. O, telkin ettiği esasları önce kendisi uygulardı. Çünkü insan, başkalarına verdiği öğüdü kendisi uygulamazsa onun başkaları üzerinde etkisi de olmaz. Esasen Kur’an-ı Kerim, “Ey iman edenler, yapmayacağınız şeyleri niçin söylersiniz.” diyerek kişinin yapmayacağı şeyi başkalarına söylemesinin doğru olmayacağını bildirmektedir.Değerli kardeşlerim, Hz. Aişe validemize, peygamberimizin ahlakının nasıl olduğu sorulduğunda, o: “Onun ahlâkı Kur’an’dı” demiştir.Peygamberimiz, davranışları ve üstün kişiliği ile en güzel örnektir. Esasen Kur’an-ı Kerim tek örnek kişi kabul etmektedir ki, o da peygamberimizdir. Şöyle buyurulmuştur: “And olsun ki, Allah’ın Resûlü, sizin için, Allah’a ve ahiret gününe kavuşmayı umanlar ve Allah’ı çok ananlar için güzel bir örnektir.”Ayet-i kerimede Peygamberimizin, Allah’ın razı olacağı davranışlarda bulunmak isteyenler için canlı bir örnek ve büyük fazilet numunesi olduğu anlatılmaktadır.Peygamberimiz, peygamber olarak insanları davete başladığı zaman, onu duyan komşu ülkelerin başkanları karşılaştıkları her Mekke’liden peygamberimiz hakkında bilgi alıyorlar, daha çok ahlakının nasıl olduğunu soruyorlardı. İşte Mekke ileri gelenlerinden Ebu Süfyan müslüman olmadan önce ticaret amacı ile Şam’a gittiği zaman Bizans İmparatoru onu huzuruna çağırmış ve peygamberimizle ilgili kendisine bazı sorular sormuştu. Bu sorulardan birisi de şöyle idi:Peygamberlik iddiasında bulunan bu zatın daha önce hiç yalan söylediğini duydunuz mu? Ebu Süfyan:
- Asla yalan söylediğini duymadık, diye cevap verdi. Bunun üzerine imparator :
- Size peygamberlik iddiasında bulunan bu zatın evvelce hiç yalan söyleyip söylemediğini sordum, onun hiç yalan söylemediğini ifade ettiniz. Şayet bu zat Allah hakkında yalan söylemiş olsa daha evvel insanlara yalan söylemesi gerekirdi, dedi.Değerli müminler, peygamberimize göre ahlak her şeydi o, ahlaka o kadar önem verirdi ki, dinin ne olduğunu soranlara, dinin güzel ahlaktan ibaret olduğunu söylerdi. Hatta ahlakı güzel olmayanın konuştuğu zaman yalan söyleyenin, söz verdiği zaman sözünde durmayanın, emanete hıyanet edenin -diğer dini vecibelerini yerine getirmiş olsa bile- olgun mümin olamayacağını söylerdi.Onun hayatını inceleyenler, onun ne yüksek bir ahlaka sahip olduğunu göreceklerdir. O, kim olursa olsun, herkese iyi muamele eder, kimseyi incitmez, ayıplamaz ve kırmazdı.
Ebu Saîd el Hudri (r.a.) anlatıyor:“Bir gün bedevilerden biri peygamberimizden alacağını tahsil etmeye gelmişti. Edep ve terbiye ölçülerini aşarak peygamberimize kaba ve sert sözler söyledi. Ashab-ı Kiram bedevinin bu hareketine kızarak:
- Sen kiminle konuştuğunu biliyor musun? dediler. Bedevi hiç aldırmadı:
- Ben hakkımı istemeye geldim, dedi. Bunun üzerine peygamberimiz ashaba:
- Siz onun tarafından olacaktınız. Çünkü bu adam hakkını istiyor, buyurdu.
Ve bedeviye hakkını fazlası ile verdi.Peygamberimizin arkadaşlarından herhangi biri kendisinden bir ricada bulunduğunda bu ricayı geri çevirmez, yerine getirirdi.Mahmud b. Er-Rebiu’l-Ensari (r.a.) anlatıyor:
“Peygamberimizin arkadaşlarından Bedir savaşında hazır bulunan Ensardan ıtban b. Malik, peygamberimize gelerek “Ey Allah’ın Resûlü, gözlerim görmez oldu. Halbuki mahallemiz halkına namaz kıldıran benim. Yağmur yağdığı vakit onlarla aramızda olan dere akar da mescitlerine gidip namaz kıldıramaz oluyorum. Gönlüm ister ki bana gelip evimde namaz kıldırasın da senin namaz kıldığın yeri namazgah edineyim: dedi. Peygamberimiz: “İnşallah bunu yaparım” diye vadetti.
Itban diyor ki : Ertesi sabah peygamberimiz beraberinde Ebû Bekir olduğu halde gün yükseldiği vakit bana geldiler. Peygamberimiz içeri girmek için izin istedi. Eve girdiğinde oturmadı, bana:
- Evinin neresinde namaz kılmamı istersin? dedi. Ben de namaz kılmasını istediğim yeri ona gösterdim. Peygamberimiz namaza durup tekbir aldı. Biz de arkasında durarak saf olduk. İki rekat kıldırıp selam verdi. Bunun üzerine biz onun için pişirdiğimiz çorbaya onu alıkoyduk. Mahallemiz sakinlerinden bir çok kimseler, peygamberimizin evimizi şereflendirdiğini haber alınca birer birer geldiler. İçlerinden biri mahallede oturan Malik b. Ed-Dühayşin’i göremeyince sordu: “Malik nerede? dedi Orada bulunanlardan bir başkası:
- O, Allah’a ve peygamberine sevgisi olmayan bir münafıktır, dedi. Peygamberimiz:
- Böyle deme, görmüyor musun ki, “Lâilahe illallah ( Muhammedü’r Resülullah)” diyor ve bunu Allah rızası için söylüyor, buyurdu. Bunun üzerine o zat:
- Allah ve Resûlü daha iyi bilir, dedi. Itban diyor ki. Peygamberimizi münafıklar hakkında hep böyle iyilik ve hayır düşünür bulurduk, dedi. Sonra peygamberimiz: Allah Teâlâ, O’nun rızasını arayarak “Lâilâhe illallah” diyen kimseyi cehennem ateşine haram kılmıştır, buyurdu.Peygamberimiz hayatı boyunca adaletten kıl kadar ayrılmamıştır. Herkese karşı adil davranmış, insafla muamele yapmıştır.Hz. Aişe validemiz anlatıyor: Mahzumî kabilesinden bir kadın hırsızlık etmişti. Mekke ileri gelenleri, asil bir aileye mensup olan bu kadının ceza görmemesi için peygamberimizin çok sevdiği azatlı kölesi Zeyd’in oğlu Usame’yi peygamberimize şefaatçi olarak gönderdiler. Peygamberimiz Usame’yi dinledikten sonra:
- Sizden öncekiler bu gibi farklı uygulamaları sebebiyle helak olmuştur. Onlar, yoksullara en ağır cezayı uygular, zengin ve itibarlı olana ise ceza vermezlerdi, buyurarak kanunların uygulanmasında ayırım yapılmasının toplumun yok olmasına sebeb olacağını bildirmiş ve:

Misafir

Allah’a yemin ederim ki; Muhammed’in kızı Fatıma hırsızlık etse mutlaka cezasını verirdim. buyurdu.Ebû Said el-Hudrî (r.a.) anlatıyor:
Bir defa peygamberimiz savaş ganimeti dağıtıyordu. Çok kalabalık vardı. Adamın biri peygamberimizin adeta sırtına binmişti. Peygamberimiz elindeki çubukla kendisini rahatsız eden bu adama geri durması için işaret etmiş, fakat çubuk adamın yüzüne gelerek, yüzünü incitmişti. Peygamberimiz hemen çubuğu adamın eline vererek:
- İntikamını al, demişti. Adam:
- Ey Allah’ın Resûlü, ben şikayetçi değilim, diye cevap verdi.Değerli müminler, peygamberimizin yüksek ahlakını böyle bir vaazda anlatmak mümkün değildir. Biz sadece onun ahlakından bir iki örnek verdik. Geniş bilgi almak isteyenler peygamberimizin hayatını incelemelidirler.Değerli müminler, peygamberimizin doğumunu anarken ne yapacağız? Bazı yerlerde olduğu gibi kaside ve ilahiler söyleyip kandil simitleri dağıtmakla mı yetineceğiz? Elbette bunlar da güzel adetlerdir. Ancak onun doğumunu anmak bu değildir. Onu anmaktan asıl gaye, onun cihanşümul olan nübüvvet ve risaletini, yüksek ahlakını anmak ve sünnetine uyma azmini tazelemektir. Çocuklarımıza onun hayatı ile ilgili bilgi vererek onu sevdirmeye çalışmaktır. Çünkü onu sevmek imandandır, hatta imanın ta kendisidir.itekim peygamberimiz:
“Nefsim kudret elinde tutan Allah’a yemin ederim ki, hiç biriniz, ben ona babasından ve çocuğundan da daha sevgili olmadıkça iman etmiş olmaz”, buyurdu.Peygamberimizi sevmek demek onun sünnetine uymak ve onu hayata geçirmektir. Nitekim peygamberimiz
“Sünnetimi ihya eden beni sevmiş demektir. Beni seven ise cennette benimle beraberdir” buyurmuştur.Değerli kardeşlerim, Allah Teâlâ’nın sevgisine ve mağfiretine mazhar olmanın tek yolu, O’nun sevgili Peygamberinin sünnetine uymaktır. Nitekim Kur’an-ı Kerim’de şöyle buyurulmuştur:“(Ey Muhammed) de ki: Eğer Allah’ı seviyorsanız bana uyunuz ki, Allah da sizi sevsin ve günahlarınızı bağışlasın. Allah son derece bağışlayıcı ve esirgeyicidir.” İşte bu ayet-i kerime, peygambere uymanın, Allah’ın rızasını kazanmaya ve günahların bağışlanmasına vesile olacağını gayet açık bir şekilde ifade buyurmaktadır.Bu duygu ve düşünce ile kutlu doğumun hepimize, aziz milletimize ve bütün müslüman kardeşlerimize mübarek olmasını ve peygamberimizin şefaatine bizi mazhar kılmasını Cenab-ı Hak’tan niyaz ediyorum.
KUTLU DOGUM VE…1400 yildir insanlik, Muhammedi ruhtan giderek uzaklasiyor. Sevgi habercisinin sevda haberinden mahrum, sevgisiz, tas yürekli yiginlari yevm-ül beteri yasiyor. Yani, dünü aratan günü…Dinlemeyen, anlamayan, dertlenmeyen, catik kasli, Cennet’in beratini cebinde zanneden cilesiz, meselesiz, her seyden daha da kötüsü, fikirsiz ve tasasiz Müslüman (!) nereye ?! Caminin duvarinda nefis hatlarla süsleyip levhalara terkettigin Islam’i beynine ve gönlüne indirmek icin daha ne bekliyorsun? Yoksa, yoksa; Levha Müslümanligini Islamiyet mi saniyorsun?…Yani, Islamiyetin vazettigi hususlarla dimaglar ve gönüller bezenmedikce, Müslümanlik olmaz. Hastalik belli, ilaclar bellidir. Ilaclari raflarda tutmanin hastaya ne faydasi vardir? Marifet onlari icip hastaliktan kurtulmaktir.Kutlu Dogum Haftasi cesitli etkinliklerle sürüyor. Bugün, her zamankinden daha cok o sevgi pinarina muhtaciz. Kli$elestirip levhalarda tutmak icin degil… Kana kana icmek icin…Sevgi ve hosgörüden yoksun, günümüzün Müslümanin hali, Yahudinin dükkanindaki „Besmele” levhasini andiriyor. Onunla, üc bes kendini bilmez, belki kandirabilir ama ya kendini? Ya Allah’ü Teala’yi?Dilde kalan bir Müslümanlik söz konusu bugün. Kalplere ve ruhlara sirayet etmemis bir iman!.. Yeri gelmisken topyekün ducar oldugumuz müsterek bir hastaligimizdan bahsetmek isterim. … Kendimizi bilgic, alemi sersem sandigimiz kibirlilik hali. Kibir, sevi msizlikle es anlamli oldugundan, halimizi görüp, Sevgi Pinarindan ne denli uzak oldugumuzu bilelim.Bütün günahlar yegan yegan Allah’ü Teala’nin sifatlarina düsman. Kibir ise, Allah’ü Teala’nin zatina düsman ve küfre (imansizliga) en yakin hal.. Insan denen mahluku, yaratilisindaki güzelliklerden ayirip sevimsizlestiren ve diger insanlari kendinden sogut an kibir, asrimizin moda hastaligi.Birazcik para, mevki, söhret ve imkan elde edenlere dikkat edin! Eskiden tanidiginiz bu tipleri yeni halleriyle asla taniyamazsiniz! Zira, kinirden yanlarina varilmaz. Yunus’un yalan olarak belirttigi mal ve mülk oyuncaklariyla oyalanmada olan insan! Neyin e güveniyorsun? Kendini begenmisligin kol gezdigi cemiyetlerde hangi Muhammedi ahlaktan söz edilebilir? Bu haliyle mü’min, temsil ettigi Müslümanliga hiyanet icindedir. Yalnizca kendisi sevimsiz olmakla kalmiyor, teskil ettigi kötü örnekle Islamiyeti icer d en hancerliyor.Günah karsisinda sögüt yapragi gibi titremesi gereken mü’min, bu, en büyük günahla ic ice ve fütursuz! Bu hale Cenab-i Hakk’in övüp tebcil ettigi Peygamber Ahlakindan fersah fersah uzak.. Ki o, alcak gönüllülügü ve güler yüzlülügü ögütlüyor.Alemlerin Övüncü Sevgili Peygamberimiz, yoldan giderlerken aglayan kücük bir kiz cocugu görüyor. Sefkatle yanina yaklasip halini ögreniyor. Yavrucak, Yahudiye köle olan birisinin cocugudur. Efendisi tarafindan yag almasi icin carsiya gönderilmistir. Satin aldigi yag sisesini düsürüp kirdigindan, efendisine bu hali nasil anlatirim acisindan iki göz iki cesme agliyor. Kainatin Efendisi „Üzülme!” diyor; gidip bir sise yag satin aliyor. Cocukcagizin elini tutarak Yahudinin kapisini caliyor. Durumu anlatip, cocu k adina özür beyan ediyor ve bagislamasini diliyor. Yahudi hayretler icindedir. Insanlarin etrafinda pervane oldugu, ugrunda ölmek icin can attiklari Peygamber-i zi$an hanelerini sereflendirmisler ve üstelik özür dileyip sefaat istiyorlar! Yahudinin evine giren Peygamberlik Nuru bir daha hic cikmiyor… Yahudi, ailesi ile birlikte Müslüman oluyor. Ashab denen Kutlu Neslin arasinda erisilmez mertebelere kavusuyor. Muhammedi Ahlakin muhatabina yansima hali. Demek ki Islamiyet kal (söz) dini degil, hal (yasam a k) dinidir.Simdi, birakin devlet baskanlarini, para, mevki ve söhrete sahip insanlarin hallerine bir bakin. …Bildiklerimizle amel etsek, bilmediklerimiz ögretilecek ama… Gelin görün ki yapmiyoruz, yapamiyoruz ve mahrum kaliyoruz. Iste ölcü, hem de Fahr-i Kainat Efendimizden: „Kim, Allah’ü Teala icin, tevazu ederse, Allah’ü Teala onu yükseltir!”…Iletisim ve haberlesme araclarindaki bas döndürücü gelisme, dünyayi adeta bir mahalleye cevirmistir. Herkes, herkesin halinden haberdar. Müslim, gayri müslim ic ice yasiyor. Siz hic Müslümanlara, (Müslümanlarda gördügü) Müslümanliga imrenip de hidayete kav usan yabanci duydunuz mu?Ahlakimiza bakip Müslüman olan yok ama, kizlarimiza ve oglanlarimiza bakip Müslüman olan cok!Bu iletisim caginda Müslümanlar, Müslüman gibi yasasalar, insanligin büyük ekseriyetinin Müslüman olmasi i$ten bile degil.…Insanligin iksiri olan bu ölcüyü benimseyip yasayan ve yasatan cemiyetler bunalim icinde kurtlarla dans yapmakta… „Iman etmedikce Cennet’e giremezsiniz. Birbirinizi sevmedikce de iman etmis olamazsiniz!”Dikkat ediyormusunuz, „birbirinizi sevmek imani” bir hakikat olarak Allah Sevgilisi’nin mübarek dillerinde billurlasiyor. Tüm bunalimlarin ve hastaliklarin sevgisizlikte yatmaktadir.Simdi, dünyada insanlik adina gelinen bir nokta var… Ölümle, kahirla, gözyasi ve istirapla gelinen bir nokta. Iki ayri Cihan Savasinda milyonlarca insani ve insani degerleri yok eden insanligin geldigi insan haklari noktasi. Insan Haklasan Evrensel Beyan namesi… Paris Sarti… Hepsi 20′inci asir yaftali.Oysa, tüm bunlarin asli, orijini 1400 sene önce Muhammedi hakikat olarak gönüllere ve kitaplara kazinmisti.Iste Resul-i Ekrem’in Veda Hutbesi’nden damlalar: „Ey insanlar! Bu gününüz nasil mukaddes bir gün ise, bu aylariniz nasil mukaddes bir ay ise, bu sehriniz (Mekke) nasil mübarek bir sehir ise, CANLARINIZ, MALLARINIZ, NAMUSLARINIZ da böyle mukaddestir. Her t ürlü tecavüzden korunmustur… Kimin yaninda bir emanet varsa, onu sahibine versin… Faizin her cesidi kaldirilmistir. Ayagimin altindadir. Lakin borcunuzun aslini vermeniz gerekir. Ne zulmediniz, ne de zulme ugrayiniz… Cahiliyye adeti olan kan davalari tamamen kaldirilmistir… Süphe yok ki, zaman, Allah’ü Teala’nin yarattigi gündeki sekil ve nizamina dönmüstür… Ey insanlar! Kadinlarin haklarini gözetmenizi ve bu hususta Allah’ü Teala’dan korkmanizi tavsiye ederim. Sizin kadinlar üzerinde haklariniz, onlarin da sizin üzerinde haklari vardir… Nefsinize (Kendinize) de zulmetmeyiniz. Kendinizin de üzerinizde hakki vardir… Ey insanlar! Rabbiniz birdir. Babaniz da birdir. Hepiniz Adem’in cocuklarisiniz. Adem ise topraktandir. Allah katinda en kiymetlini z takvasi cok olaninizdir. Arabin Arap olmayana bir üstünlügü yoktur. Üstünlük ancak takva iledir…”…„ Be$ikten mezara kadar ilim tahsil ediniz!” diyen bir dinin mensuplari bugün ne halde?„Hic bilenlerle bilmeyenler bir olur mu?”„Alimler Peygamberin varisleridir”„Ilim mü’minin yitigidir. Nerede bulursa alir.”„Ilim Cin’de olsa gidip aliniz!”„Iki günü denk olan aldanmistir.”Ortacag karanligini $im$ek misali aydinlatan, bu carpici, yakici hakikatleri vazeden din, karanlikci olarak nitelendiriliyor! Islamiyet’in aydinligi öylesine yakici ki, bu i$iktan gözleri kör olanlar alemi karanlik zannedebilirler!……Yirmi bes kurusluk bir tarih bilgisiyle, icinde Islam’in altin devrinin de bulundugu bütün bir ortaocagi zifiri karanlik diye silip atiyorlar.…Kur’an-i Kerim’de Cenab-i Hak, kutlu Nesil Ashab-i Kiram-i överken, temayüz etmis vasiflari olarak „Onlar birbirlerini cok severler, birbirlerine cok merhametlidirler..” buyuruyor.Kutlu Dogumda, Kutlu Dogum hürmetine niyazim: Yüce Allah’imiz, en cok muhtaci bulundugunuz sevgiyi, Sevgilim dedigi Sevgi Pinari O Server’in (s.a.v.) kalbinden, taslasmis kalplerimize akitsin!Kaynak: Ücler Yücel(Türkiye Gazetesi’nden alinmistir, 2 Mayis ve 3 Mayis 97, Fuat Bol’a aittir.)

» Bunlari biliyormuydunuz Peygamber efendimiz hakkinda
» Nefse karsi koymak hakkinda sohbetler