"Abdülfettâh-ı Akrî" büyük evliyâ idi.
Sözleri hasta olan rûhlara devâ idi.
O bir gün buyurdu ki: (Kalp Allah'a mahsustur.
Onun muhabbetiyle bulur râhat ve huzûr.
Eğer ki meylederse Allah'tan gayrisine
O kalp Hasta demektir bakmalı çâresine.
Meselâ "Hubbu dünyâ" bir kalbe girse eğer
Hastalığı kapmıştır tedâvî îcâb eder.
Kalbinden bu sevgiyi kim etmişse tam ihrâç
O zâtın sohbetidir bu derde asıl ilâç.
"Allah adamları"nın sözü ve nasîhati
Söküp atar gönülden dünyâya muhabbeti.
Hubbu dünyâ her kimin kalbinde varsa eğer
Onlardan uzak durup görmemek îcâb eder.
Zîrâ bu kişilerle berâberlik ve ülfet
İnsanı bu belâya sürükler en nihâyet.
Zîrâ bir kap üzümden Çürük olsa bir teki
Diğer sağlamları da çürütür elbetteki.
Çünkü çabuk yayılır her kötülük ve zulmet.
Lâkin çok zor yayılır iyilik güzel haslet.
Hadîste buyuruldu: (İki mü'min müslümân
Bir yerde bir araya gelirlerse bir zaman
Allah ve Peygamberden bahsetmezlerse eğer
Hak teâlâ onlara elbette lânet eder.)
Hâlbuki büyüklerden bahsedilen bir yere
İner mutlak sûrette rahmet-i ilâhiyye.
"Kitâb"ı okunursa onların yine şâyet
Yağar yine oraya bir bereket ve rahmet.
Zîrâ o büyüklerin bir sözü bir nazarı
Söküp atar kalplerden karartı ve pasları.
Hakkı bâtıl olandan ayırmak tefrîk etmek
Herkesin yapacağı kolay iş değildir pek.
Dünyâda en müşkil iş "Hak" nedir "Bâtıl" nedir?
Bunu doğru olarak ayırt edebilmektir.
Tasavvufta yükselmiş çok yüksek evliyâlar
Hakkı bâtıl olandan kolayca ayırırlar.
Böyle bir evliyâya kavuşursa bir kişi
Dünyâ ve âhirette kolay olur her işi.
Kitaplarını dahî seve seve okuyan
Ayırır bu sâyede o da hakkı bâtıl'dan.
Rastgele bir kitâbı okursa birisi de
Şeytânın maskarası olur netîcesinde.
Vaktiyle bir müslümân Kâbe'ye gidecekmiş.
Rastgele birisine gidip yol suâl etmiş.
Onun târif ettiği bir yola girmiş ama
Nice sonra Kâbeyi sormuş başka adama.
O demiş: (Ne Kâbesi burası Horasan'dır.
Aksi istikâmette gelmişsin ne zamandır.)
Hâlbuki bu arada geçmiş "Hac mevsimi" de.
Yanlış yere sormanın zararı budur işte.
Konu: Kalpteki hastalık 
19.05.09 22:33
