TAŞ İDİM KALP OLDUM...‏

Güçsüz, takatsiz bedenlere yüklendi…
Can kokan taşlardan, medeniyet inşa etmeye kalkıştı firavunlar
Ölümsüz kalmak için, taşa oydurdular çehrelerini
Ebediyet taş idi onlar için
Geleceğe uzanan binalarla övünüp, taştan mezarlar yaptılar
Kendilerine uyarıcılar geldiğinde:
" Bize uğursuzluk getirdiniz Bundan vazgeçmezseniz sizi taşa tutar, eziyet eder, elem veririz"dediler
Bir kez daha kan döktüler taşlarla


Çaresizliklerini fark ettiklerinde, elleri taşa sarıldı Aciz bırakan her şeyden kurtuluş sandılar taşı; hakikatten, ölümden, kaçışı olmayandan...
Babil'den bu yana gökyüzüne çıkmak için yığılmış taşlar dağ gibi Oysa dağa, taşa yüklenince sorumluluk çekinmiş, kaçılmış ondan
Sadece beşer almış bu emaneti, sonra düşmüş, taşa muhtaç sanmış kendini Taştan ilahlar yaparak önünde diz çökmüş İbrahim boynuna asmış baltayı taşın
Demişler;
"Nasıl olurda bir taş baltayla zarar verir?!"
Demiş;
Zarar vermeyenden fayda bekleme!
Taştan binalar, yollar, duvarlar, gökdelenler…
Medeniyet; taşlarla övünen akıl…
Taşlara sığınanlar, hep toprağa salmışlar ordularını En değerli taşların toprağın derununda gizlendiğini bilmemişler, anlamamışlar toprak zerrelerinin enginliğini Oysa toprağa bırakmış İbrahim sevdiklerini… Allah'a sığınmış… İsmail su bulmuş, toprakta korumuş annesi… Suya bırakmış annesi Musa'yı, korumuş Taşlardan toprağa sığınınca Musa, uzakta ateş görmüş anlamış
"Benim ben!" demiş
"Allah!" demiş
Toprakla terbiye etmiş Musa kavmini
"Aklımız Allah'ı neden almıyor?" diyenlere "dağa, taşa bak!"demiş
"Rabbi göster!" diyince parçalanmış dağlar




Toprağa dikilmiş bir taştır nihayet; yitirilmiş bir cana işaret eden Başlarına taş dikildiğinde ebediyen susmuş toprak olduğunu unutanlar ve bir gün yatarken taşın üstüne, er kişi diye; ne er kalır, ne kişi sevdiklerinden Yatarken taşın altına sevdiysen Rabb'i, sevdiysen Nebi'yi; o kalır Kutlu Nebi Allah'a yöneldiğinde taştan eve çevirdi yüzünü, taştan ev sonsuza dek kıblegâh oldu, oraya varmak hac oldu, hacı oldu oraya varanlar Herkes onun getirdiği değerler etrafında birleşti
Kötülüğe, şeytana taş attı hacca varanlar
Topraktan yaratmış Âdem'i Allah Musa toprağa vurunca sular yarılmış, İsa adım atınca kanat germiş melekler Hangi toprağa basmışsa ayağını kerem sahibi Elçi, bereket olmuş Taşa bİbrahim, kurar iken Kâbe'yi İzi çıkmış ayağının sevinmiş, makamı İbrahim olmuş Taşa basmış Nebi yükselirken miraca, taş değer olmuş Put olmaktan kurtulmuş, her şey yerli yerine oturmuş Taşlar Allah'a yönelmiş ondan sonra Allah korkusuyla inmişler zirvelerden Hissedince günahı kararmış Hacerül Esved, bembeyaz bir taş iken Nebi öpmüş, sahabe öpmüş, hacı öpmüş; Nebiyi öpmüş taş, tavaf oradan başlamış Tevazu yüklü taşlardan mescitler kurmuş Resule tabi olanlar, secdeye varmışlar huzurunda Allah'ın, sadece ona sığınmışlar Hıra'da dururken görmüş Nebi ufukta apaçık, örtüsüne bürünmüş önce, sonra kalkmış, uyarmış, taş kesilen zihinleri açmış "Allah !"demiş, "Allah!" demiş Bilal, taşın altında
Taş; " Allah!" demiş
Dedi; konuşmaz taşlar
"De ki; o gün diller taş kesilir, eller, ayaklar haber verir yaptıklarından"
Taş vardır; içinden ırmaklar fışkırır Taş vardır; yarılır, içinden sular akar Taş vardır; "Allah" korkusuyla düşer
Dedi; su çıkmaz taştan
"De ki; ya Musa asanı taşa vur!"
Her taş yerine oturdu, dokununca Nebi
" O, el emindir!" dediler