Ölümü Düşünmek

Ölümü Düşünmek

"Her canlı ölümü tadacaktır. Kıyamet günü ecirleriniz size eksiksiz olarak verilecektir. Kim cehennemden uzaklaştırılıp cennete konursa o, gerçekten kurtuluşa ermiştir. Dünya hayatı, aldatıcı zevkten başka bir şey değildir." (Al-i İmran/185)

"Her ümmetin bir eceli vardır. O ecel geldiğinde, ne bir ân erteleyebilirler, ne de öne alabilirler." (Araf/34)

"Ölümü çok hatırlayın, ölümü çok hatırlayanın kalbi ihyâ olur, ölümü de kolaylaşır." (Deylemi)

"Sizden hiç kimse, maruz kaldığı bir zarar sebebiyle ölümü temenni etmesin. Mutlaka bunu yapmak mecburiyetini hissederse, bari şöyle söylesin: "Rabbim, hakkımda hayat hayırlı ise yaşat, ölüm hayırlı ise canımı al!" (Buhari)

İnsanlar doğuyorlar. Anneleri babaları onları büyütüyor. Büyüyen çocuklar evleniyorlar ve onların da çocukları oluyor. O çocuklar da bir yandan büyüyorlar... İnsanlar önce kendileri çocuk olup anne babaları tarafından yetiştiriliyorlar, sonra kendileri anne baba olup çocuk yetiştiriyorlar, daha sonra da torun sahibi yaşlı insanlar oluyorlar. Ve nihayet kaçınılamaz son gelip çatıyor ve ölüyorlar. Zaman sürekli işliyor. Herkes her an yaşlanıyor. Dünya bir yandan yeni doğan insanlarla dolarken bir yandan da ölen insanlarla boşalıyor. Bu devran böyle sürüp gidiyor. Ne zaman öleceğimiz de belli değil ama mutlaka öleceğimiz kesin. Doğru olan şey, kaçınılmaz son olan ölümü aklımızdan çıkarmaya çalışmak değil, ölümü çokça hatırlayıp ölümden sonrası için hazırlanmak. Bu hazırlık bizi belki zorlayabilir ama sonsuz rahatlık için kısa dünya hayatında zorlanmak, dünyada rahat edip ahirette sonsuz pişmanlık duymaktan daha akıllıca olsa gerek. Peygamberimiz: "Dünyada rahat yoktur" buyurmuyor mu.
Ömrümüzün geçen zamanını düşünelim. Yirmi sene mi geçti, kırk senemi, altmış sene mi? Kaç sene geçmiş olursa olsun. Şöyle bir düşünelim, geçmiş ömrümüz ne kadar hızlı geçti değil mi? Bundan sonra geriye kalan ömrümüz de önceki gibi hızla geçip gidecek. Yavaş yavaş geçse bile değişen birşey yok, kaçınılmaz son olan ölüm mutlaka gelecek. Geçen ömür çoğalıyor, kalan ömür azalıyor, ya bitince ne olacak halimiz? Hazır mıyız? Hazırlanıyor muyuz? Bu yolun geri dönüşü yok. Ona göre düşünelim.
Ölüm anımızdan birkaç dakika öncesini düşünelim. Az sonra öleceğiz diyelim. Sadece birkaç dakika ömrümüz kalmış. Bu dünyadan bir daha asla dönmemek üzere ayrılacağız. Evimiz, arabamız, paramız, pulumuz, bağımız, bahçemiz, tarlamız, tüm mal varlığımız dünyada kalacak. Dünyada kalan sevdiklerimizin hepsinden ayrılacağız. Eşimiz, çocuklarımız, torunlarımız, dostlarımız, tanıdıklarımız hepsi dünyada kalacak. Uzun ve hiç bitmeyecek bir hayata başlayacağız. Dünyada bıraktığımız sevdiklerimiz de orda sürekli kalmayacaklar. Onları da aynı son bekliyor. Herkes nihayetinde bu dünyadan bir daha dönmemek üzere ayrılacak ve herkes hiç bitmeyecek ahiret hayatını yaşamaya başlayacak. Cennete giden sevdikleriyle insanlar orada da beraber olacaklar. Bir insanın sevdiği bir insana yapabileceği en büyük iyilik onu Allah'ın azabından uzaklaştırmaya, Allah'ın rızasına yaklaştırmaya çalışmaktır.
Şöyle bir düşününce insan dünyanın ne kadar geçici bir yer olduğunu anlar. Bu düşünceyle yaşayanlar dünyanın aldatıcı halinden kendilerini daha fazla korurlar. Allah-u Teala'nın rızasını kazanmak için çalışırlar ve sonunda karlı çıkarlar.
Ölümü unutanlar, ahireti unutanlar, dünyaya dalıp gidenler ise çok ama çok pişman olacaklar. Ve bu dünya hayatının bir tekrarı daha yok. Asıl kalınacak yurt burası değil.

"Dünya hayatı, eğlence ve oyundan başka bir şey değildir. Ahiret yurdu ise, Allah'tan korkanlar için daha hayırlıdır. Aklınızı kullanmaz mısınız?" (Enam/32)
__________________